hoogtepunt?

Ljubljana bleek om 6 uur p ochtends erg rustig, ideaal moment om foto's te maken zonder massa's toeristen, maar daar had ik geen tijd voor. De trein naar Pula komt namelijk maar 1x langs (om half zeven). Daarbij wacht de trein op niemand, wat erg duidelijk werd bij de grens met Kroatië, waar de trein alweer begon te rijden terwijl een aantal man nog aan het roken was. Gelukkig voor hen sluiten de deuren pas 30s na vertrek en konden ze dus in een rijdende trein springen.
Het station van Pula stelt niet veel voor, maar heeft met direct uitzicht op de zee wel een schitterende locatie. De stad zelf is schitterend. Het colloseum is schitterend. Vergelijkbaar met Rome? Nou als ik heel eerlijk ben.... Kan ik het maken om te zeggen dat het misschien zelfs mooier is?
De intacte Romeinse tempel in het centrum is ook erg mooi.
De zee hier is ook erg helder, alleen is er zeer weinig strand.
Ok, bovenstaand gedeelte was zondagavond geschreven, op een terrasje aan de zee. Ik had al gegeten en was aan het wachten totdat de zon onder zou gaan. Ik wilde de zonsondergang niet vanaf daar fotograferen, maar een paar 100 meter verderop, vanuit het colloseum. Na het aanpassen van wat instellingen, heeft dat mooie plaatjes opgeleverd, hoewel je helaas net niet de zon in de zee kan zien wegzakken vanuit de arena.

Vandaag was ik naar Rovinj geweest, een kleine kustplaats een uur reizen met de bus. Op het hoogste punt van het plaatsje stond de kerk die het stadsbeeld bepaald. Ik besloot de kerktoren te beklimmen. Hier kwam ik er voor het eerst achter dat ik toch een vorm van hoogtevrees heb. Het was by far de engste toren die ik ooit beklommen heb en ik heb ook nooit zoveel mensen zuchtend boven zien komen en zoveel kinderen gezien die niet naar beneden durfden. Wat maakte deze beklimming dan zo eng? Het feit dat je niet over een stenen wenteltrap omhoog ging, naar over een houten trap langs de vier muren van de vierkante toren. Ook waren de treden erg kort en waren ze open, waardoor je continue naar beneden keek. Het midden was ook open en het feit dat er aan het begin één plankje los zat, zorgde er toch voor dat ik even mijn hartslag onder controle moest krijgen toen ik weer veilig beneden was. (het uitzicht boven was trouwens wel erg mooi).
(de computer in het hostel draait een of ander raar besturingssysteem, waardoor ik geen foto's vanaf mijn camera kan uploaden vandaar dat er wederom alleen crappy mobieltjesfoto's bij dit verslag staan.)